Η σημερινή αρχιτεκτονική με την κατάχρηση της ευθείας γραμμής της καθαρότητας των σχημάτων, της τάξης, της λιτότητας και της απλότητας των κυβιστικών κουτιών ομοιομορφίας και ανελευθερίας μας έχει οδηγήσει στην απλοϊκότητα τη μιζέρια και τη πλήξη δημιουργώντας χώρους χωρίς ζωή. Όπως δε λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης ‘’Τάξη δεν σημαίνει να βάζεις απλώς στη σειρά δώδεκα ποτήρια νερό, σημαίνει σε μια άλλη κλίμακα να απομιμείσαι τη συναρμογή των μορίων της ύλης ως το σημείο που να επιτυγχάνεις μπροστά σου ένα διάφανο κρύσταλλο η ένα έργο τέχνης που κάνει το ίδιο‘’.
Η επιλογή αυτή της δικτατορίας της ευθείας και του κουτιού έγινε συνειδητά από το κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο με καθαρά κερδοσκοπικούς κανόνες και στην υπηρεσία του τάχθηκε το ‘’μοντέρνο κίνημα ‘’της αρχιτεκτονικής υιοθετώντας τον απόλυτο τρόπο σκέψης στην κατασκευή με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε σήμερα αυτά τα ‘’υπέροχα‘’ κουτιά, δοχεία νεκρής ζωής, ανελευθερίας και έλλειψης νοήματος.
Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι ούτε να μιμηθούμε επιφανειακά την παραδοσιακή μας αρχιτεκτονική ούτε να βρεθούμε ενάντια στον παγκοσμοποιημένο τρόπο παραγωγής της κατοικίας (υλικών και μορφής). Η ελπίδα για το μέλλον σε όσους θέλουμε ένα καλύτερο αύριο (αυτό αφορά τους αρχιτέκτονες τους χρήστες των οικοδομών και την κοινωνία) είναι κατ ‘αρχάς να κατανοήσουμε τη γενεσιουργό αιτία του προβλήματος και μετά να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνον μέσα από μια αρμονική ισορροπία συνύπαρξης παραδοσιακών και νέων μορφών, μέσα από ένα νέο ρηξικέλευθο και καινοτόμο τρόπο να δούμε το παραδοσιακό υπάρχει η δυνατότητα εξόδου από το αδιέξοδο. Για να επιτευχθεί όμως αυτή η συνύπαρξη χρειάζεται και κόπος και τρόπος από όλους τους εμπλεκόμενους.
Οι φωτογραφίες είναι από την κατασκευή προσθήκης σε υπάρχουσα παραδοσιακή κατοικία στη Κάρυστο. (έργο σε εξέλιξη)
