Print this page

Το μήνυμα της ελπίδας για συνύπαρξη του Παρθενώνα (Χθες και Σήμερα)

Οι Αθηναίοι στο απόγειο της δόξας τους και της οικονομικής τους δύναμης κτίσανε τον Παρθενώνα στην ακρόπολη μιας καθαρά ιωνικής πόλης σε ρυθμό ΔΩΡΙΚΟ-ΙΩΝΙΚΟ σαν αιώνιο σύμβολο για την ελπίδα της αρμονικής συνύπαρξης Αθηναίων και Σπαρτιατών και την ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Ο Παρθενώνας δεν φέρει ένα μήνυμα ή απλά έναν συμβολισμό είναι ο ίδιος μήνυμα με τον τρόπο που είναι κατασκευασμένος δηλαδή με αναλογίες ιωνικού ναού αλλά εξωτερικές κολώνες δωρικές και με τέσσερεις κολώνες ιωνικού ρυθμού στον οπισθόδομο (στην καρδιά του ναού) με την κατασκευή ζωφόρου ( δεν υπάρχει στους δωρικούς ναούς) που δείχνει ταυτόχρονα την νίκη και την ήττα με μυθολογικές μάχες δικαίου και άδικου, πολιτισμού και βαρβαρότητας, τάξης και χάους, με εκλεπτύνσεις, με την αρμονική συνύπαρξη ευθείας και καμπύλης κ.τ.λ.Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ανυπέρβλητο σύνολο αρμονικής συνύπαρξης φαινομενικά αντιθετικών δυνάμεων και να μπορέσει να επιτευχθεί μία επιφανειακή λιτότητα μέσα από μία ταυτόχρονα απίστευτη πολυπλοκότητα.

Ο Παρθενώνας κτίσθηκε με τα λεφτά όσων Ελλήνων συμμετείχαν στο ταμείο της Δήλου όχι μόνον για να δείξει την ηγεμονία των Αθηναίων (διότι θα μπορούσε εύκολα να είναι απλά ένας ναός Ιωνικού ρυθμού) αλλά για να δείξει τα επιτεύγματα της ομοψυχίας των Ελλήνων μετά τους νικηφόρους πολέμους εναντίον των Περσών, και με διορατικότητα ίσως για την ανάγκη μιας μακροχρόνιας συμφιλίωσης των Αθηναίων με τους Σπαρτιάτες.

Το μήνυμα αυτό δυστυχώς δεν έγινε αποδεκτό τότε από τους Αθηναίους και είχε σαν αποτέλεσμα τον Πελοποννησιακό πόλεμο, τον λοιμό την διάλυση και την καταστροφή της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Αυτό είναι ένα δεύτερο μήνυμα αποτρεπτικό αυτή την φορά για το ποιές είναι οι συνέπειες και το τι συμβαίνει όταν αγνοείς το πρώτο.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια δύσκολη καμπή και το μήνυμα του Παρθενώνα είναι εξ’ ίσου επίκαιρο όπως και τότε. Η προσπάθεια για εθνική συνεννόηση (που από κάποιους θεωρείται στρατήγημα ή φθηνή προπαγάνδα) δεν γίνεται για να βοηθήσει το ένα κόμμα το άλλο ούτε για να δώσει άφεση αμαρτιών σε κάποιο κόμμα, ούτε να συναινέσουν τα κόμματα στην συνέχιση του εγκλήματος που έχει διαπραχθεί, γίνεται για να συνειδητοποιήσουμε και να αντιληφθούμε επιτέλους ότι ο Ελληνικός λαός είναι αυτός που πρέπει να βοηθηθεί για να ξεπεράσει την κρίση, κάνοντας αφενός τις απαραίτητες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο παθογόνο δημόσιο και αφετέρου προσπαθώντας να φέρουμε την ανάπτυξη, δυστυχώς και με την βοήθεια των κομμάτων (σαν αναγκαίο κακό που είναι) αλλά με μέτρο. Αυτό το μέτρο που έχουν χάσει οι ηγέτες όλων των κομμάτων όπου με περισσή αλαζονεία λέγοντας μισές αλήθειες φαγώνονται μεταξύ τους για το δικό τους και μόνον συμφέρον και όχι για το συμφέρον του λαού που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Η μόνη άμυνα αυτού του λαού για να μην άγεται και φέρεται από λαοπλάνους και ψευτοεπαναστάτες είναι η γνώση η σωστή πληροφόρηση και η παιδεία (ο τρόπος σκέψης) ώστε να καταλαβαίνει, ποιος τελικά κάνει προπαγάνδα. Όσοι μεμψιμοιρούν και πιστεύουν ότι η εδραίωση μιας εικόνας ομοψυχίας και πολιτικής ομαλότητας δεν είναι εφικτή και περιορίζονται μόνο στον ρόλο του επικριτή σε όλα, με αφορισμούς, με κριτική καφενείου και με ανάγωγες συμπεριφορές είναι ενάντια στην ελπίδα αυτού του τόπου (και κυρίως των νέων) για ένα καλύτερο μέλλον. Διότι ελπίδα δεν δίνει η φαγωμάρα, τα λαϊκά δικαστήρια ο εθνικός διχασμός και ο εμφύλιος πόλεμος (άλλωστε ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν λύθηκε κανένα πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο) αντίθετα ελπίδα δίνει μόνον η πρόληψη της κρίσης. Ας διδαχθούμε από την οδυνηρή εμπειρία του παρελθόντος και ας μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη που στην σημερινή εκρηκτική συγκυρία θα αποδειχθούν καταστροφικά κυρίως για το λαό μας, διότι ο λαός θα αλληλοφαγωθεί και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πλούσιοι και τα κόμματα θα ωφεληθούν.

Ο Παρθενώνας είναι μπροστά στα μάτια μας κάθε μέρα αλλά τον βλέπουν οι ξένοι και εφαρμόζουν τα μηνύματα του και όχι εμείς που επιμένουμε να εθελοτυφλούμε. Χρειάζεται και κόπος και τρόπος αλλά κυρίως ανοικτό μυαλό έτσι ώστε όπως λέει ο Martin luther king.

“Είτε θα ζήσουμε μαζί σαν αδέλφια είτε θα χαθούμε μαζί σαν ηλίθιοι”

Κράτα το

Κράτα το

Κράτα το