Έτσι είναι, μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να συνεχίζει να είναι έτσι. Το κτήριο τοποθετήθηκε στο κέντρο του οικοπέδου για να έχει διαμπερή φωτισμό και αερισμό με μεγάλα ανοίγματα στο νότο και μικρά στο βορρά και ταυτόχρονα τη μικρότερη δυνατή ενόχληση στα παρακείμενα διπλανά του κτήρια δημιουργώντας τις καλύτερες συνθήκες εργασίας στους τεχνίτες. Το κτήριο φαίνεται απλό, αλλά είναι ταυτόχρονα και πολύπλοκο. Μετασχηματίζει τις ευθείες του σε καμπύλες, με ‘’μέτρο‘’ και σύνεση, προβάλλοντας έτσι τη λεπτή διαδικασία της μετάβασης από την γεωμετρία στην αρχιτεκτονική. Δίνει την εντύπωση της κίνησης σε ένα στατικό κτήριο και υπονοώντας με τους συμβολισμούς του και τα χρώματα του την ιδιότητα του κτηρίου προσπαθεί να δώσει μια άλλη διάσταση σε αυτό που λέμε ‘’συνεργείο αυτοκινήτων ΄’. Το απλό αν δεν περιέχει μέσα του ταυτόχρονα και το πολύπλοκο, γίνεται απλοϊκό και ανούσιο. Διότι το απλοϊκό στην απέλπιδα προσπάθειά του να μετατρέψει κάτι μόνο σε απλούστερο εξαπατά και παραπλανεί. Είναι δε η βασική αιτία της αποτυχίας όλων όσων χειρίζονται την απλότητα με αφελή τρόπο ,νομίζοντας ότι η απλότητα και η λιτότητα (όπως την εννοούν) είναι από μόνη της και όμορφη. Η δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής με νόημα και ουσία έρχεται δυστυχώς σήμερα σε άμεση αντιπαράθεση με την δεσπόζουσα σύγχρονη άποψη για μια αρχιτεκτονική φορμαλιστικής προκατάληψης και χρωματικής μανιοκατάθλιψης του γκρι και μαύρου, τυποποιημένων έργων, με έλλειψη πνοής και προσωπικότητας.