“Αρμονίας μετάβαση” ή η προσπάθεια να μεταβεί (να καταλάβει) κάποιος την έννοια της αρμονίας.
Αρμονία σημαίνει συμφωνία ή συνύπαρξη ή καταλληλότητα συνδυασμού (συνήθως αντιθετικών δυνάμεων) σ’ ένα ολιστικό σύνολο. Αρμονία είναι η μέγιστη προσαρμοστικότητα στις περιστάσεις των καιρών ώστε με πράξεις αρεστές και αρμονικές να δίνονται λύσεις στα κάθε λογής προβλήματα. Η σύνθεση όλων των ιδιοτήτων όλων των αρετών ενωμένων αρμονικά είναι το αντικείμενο έρευνας του αρχιτεκτονικού γραφείου “ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗ”.
Υπάρχει ένας κόσμος μέσα στο μυαλό του καθενός αλλά ταυτόχρονα και ένας κόσμος (ο ίδιος) που περιβάλλει τον κάθε άνθρωπο. Σκοπός είναι η αρμονική ισορροπία των δυο αυτών κόσμων. Στην αρχιτεκτονική αυτό το παιχνίδι είναι παιχνίδι για τρεις. Είναι αφ’ ενός ο κόσμος μέσα στο μυαλό του αρχιτέκτονα σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης του και τα πιστεύω του και αφ’ ετέρου ο τρόπος σκέψης του εντολέα του έργου (του κατοίκου) σε συνδυασμό με τον τρίτο παράγοντα που είναι τα δεδομένα της κοινωνίας, του περιβάλλοντος, το πνεύμα της εποχής κ.τ.λ.
Η ανθρωπότητα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κλυδωνίζεται μεταξύ δυο ακραίων φιλοσοφικών απόψεων. Από την μια πλευρά την άποψη ότι υπάρχουν μόνον όσα μπορεί να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος με τις αισθήσεις του, τη νόηση και την αντίληψη του και ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από την ύλη. Από την άλλη δε πλευρά την άποψη ότι μπορεί να υπάρχουν και όντα υλικά ή άυλα έξω από την ανθρώπινη ικανότητα συνειδητοποίησης που ανήκουν σ’ έναν υπερβατικό χώρο και ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από πνεύμα.
Ωστόσο σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή συνειδητοποιώντας τα αποτελέσματα της κβαντικής φυσικής της θεωρίας των χορδών και της απροσδιοριστίας του Heisenberg τείνουμε να πιστέψουμε στην εξαφάνιση της αντικειμενικής πραγματικότητας μέσα από την αβεβαιότητα της ύλης και όπως είπε ο Rusell Bertrand το 1956 “έχει αρχίσει να φαίνεται ότι η ύλη γίνεται συνεχώς περισσότερο διαφανής και δεν μένει στο τέλος τίποτα, εκτός από ένα χαμόγελο για να διασκεδάζει όσους εξακολουθούν να νομίζουν ότι βρίσκεται εκεί”.
Το αρχιτεκτονικό έργο οφείλει να προβληματίζει με καινοτόμο τρόπο και να στέλνει μηνύματα και στους τρεις αποδέκτες (τον αρχιτέκτονα, τον κάτοικο, και την κοινωνία) ως προς το νοηματικό βάθος του κόσμου ήτοι τη φύση της υλοενέργειας του μικρομακρόκοσμου και του χωροχρόνου, δίνοντας ταυτόχρονα και ελπίδα και στους τρεις ότι η κοινωνική και οικονομική κρίση μια μέρα θα ξεπεραστούν. Οι Κινέζοι έλεγαν “αν έχεις χρήματα για δυο καρβέλια ψωμί αγόρασε ένα ψωμί και ένα τριαντάφυλλο”. Τη στιγμή της δημιουργίας του αρχιτεκτονικού έργου κάτι από τη ψυχή και το πνεύμα του αρχιτέκτονα μπορεί να εισχωρήσει στο έργο που ο ίδιος φτιάχνει. Μέσω σταδιακών μεταβάσεων το έργο εισάγεται στον κόσμο των ανθρώπων ως ένα αντικείμενο με νόημα και εξελίσσεται από απλή ύλη σε πνευματικό αντικείμενο. Η εξέλιξη όμως αυτού του έργου εξελίσσει ταυτόχρονα τον δημιουργό του ώστε να μεταβεί από ένα επίπεδο ωριμότητας σε ένα άλλο πιο ώριμο επίπεδο. Ο αρχιτέκτονας πλάθει το έργο και πλάθεται από αυτό ταυτόχρονα. Όπως η σμίλη που σμιλεύει σμιλεύεται.
Η ποιοτική αρχιτεκτονική δεν παράγει κατοικίες που είναι κατασκευασμένες μόνο με ακριβά υλικά αλλά χώρους που έχουν παραχθεί ως αποτέλεσμα μιας σκέψης που επιχειρεί να ανατρέψει τη συμβατική κοινή γνώμη με τις καθιερωμένες απόψεις η οποία αναπαράγει προβλήματα που όλοι βιώνουμε μέσα στην καθημερινότητα μας. Ο ποιοτικός χώρος είναι αυτός που ξυπνά τις αισθήσεις και τις ψευδαισθήσεις του χρήστη και τον κάνει να αντιληφθεί ότι κάποιος κάτι ρηξικέλευθο και καινοφανές θέλει να του δείξει να του περιγράψει να του καταγγείλει ή να του προτείνει.